Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ART-ACT SFAELOU 3. 11522 ATHENS GREECE CONTEMPORARY ART INSTITUTE ART-ACT SFAELOU 3. 11522 ATHENS GREECE THE CONTEMPORARY ART INSTITUTE ART-ACT SFAELOU 3. 11522 ATHENS GREECE, COLLECTED AND COLLATED INFORMATION (Media) FOR THE WORK OF VISUAL ARTISTS GRADUATES AND STUDENTS OF THE SCHOOL OF FINE ARTS. PURPOSE IS AN ARCHIVE OF RESEARCH AND STUDY. IF YOU ARE INTERESTED SEND POSTAL (NOT REGISTERED, COURIER, WEBSITES, E-MAIL) WHAT YOU THINK YOU HOW TO (BIOGRAPHY, PUBLICATIONS, DOCUMENTS, PHOTOS PROJECTS, DVD, CD-R, LISTS OF REPORTS, etc.). THE MATERIALS WILL NOT BE RETURNED. CHRISTOS THEOFILIS PHONE NUMBER.: 6974540581 ADDRESS .: ART-ACT SFAELOU 3. 11522 ATHENS GREECE ART-CRITIC,CURATOR OF ART EXHIBITIONS,PERMANENT PARTNER OF THE NEWSPAPERS http://www.avgi.GR http://www.kte.gr/ JOURNAL INVESTOR -CULTURE http://www.xronos.gr / http://www.ihodimoprasion.gr/ http://www.edromos.gr/ MAGAZINE INFORMER



Οκτάβιος και Μέλπω Μερλιέ























Αρχειοθήκη ιστολογίου

Σάββατο 7 Ιουνίου 2008

ΟΚΤΑΒΙΟΣ ΜΕΡΛΙΕ

Μερλιέ Οκτάβιος (Merlier Octave) (Ρουμπαί Β. Γαλλίας, 1897-Αθήνα, 1976). Γάλλος φιλόλογος, ιστορικός, διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών (1925-1961) και θερμός φιλέλληνας. Εγκαταστημένος οικογενειακά στο Παρίσι από το 1908, πήρε το 1915 μπακαλορεά κλασικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, στρατεύτηκε αμέσως, πολέμησε στο Βερντέν και αλλού, τραυματίστηκε και παρασημοφορήθηκε. Το 1919-1920 σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή της Σορβόννης παρακολουθώντας και μαθήματα στην Ecole Pratique, κοντά στους A. Meillet, Vendryes και Henri Pernot. To 1923 γνωρίστηκε με τη Μέλπω Λογοθέτη-Μερλιέ (βλ. λ.) και τη νυμφεύτηκε. Εκείνο τον καιρό, η τραγωδία στη Μικρασία τον είχε συγκλονίσει, καθώς από δυο Σμυρνιές και μια Κυπριώτισσα άκουσε “τον πιο σπαραχτικό θρήνο για τον Ελληνισμό, που είχε δολοφονηθεί· για την προδοσία των Μεγάλων Δυνάμεων”, καθώς ο ίδιος έγραφε.

Το 1925 ήρθε στην Ελλάδα, καθηγητής στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (κι από το 1938-1961 διευθυντής του), με στόχο του την αποκατάσταση και ανάπτυξη των κλονισμένων, από το “Μικρασιατικό”, ελληνογαλλικών σχέσεων. Αναπτύσσει δράση έντονη, ενώ από το 1930, μαζί με τη Μέλπω, οραματίζονται και θεμελιώνουν το “Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών”, που η λειτουργία του έχει για τον ίδιο το Μερλιέ και λυτρωτικές επιπτώσεις.

Το Νοέμβριο του 1940, επιστρατεύεται στην Αθήνα ως μυστικός πράκτορας της Ελεύθερης Γαλλίας, αλλά το Μάιο του 1941 συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς, φυλακίζεται στου Αβέρωφ, ενώ το Βισύ τον παύει από τη θέση του, και στέλνεται εξορία στο Aurillac, τον Αύγουστο. Εκεί, μπήκε στην Αντίσταση.

Το Νοέμβριο του 1944, αποκαταστάθηκε και ξαναγύρισε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1945, διευθυντής του Ινστιτούτου. Τότε, η δράση του απλώθηκε πολύπλευρα: εξασφαλίζει υποτροφίες και στέλνει αθρόα Έλληνες για σπουδές στη Γαλλία, που πολλοί απ' αυτούς διέπρεψαν, όπως ο Ίαν. Ξενάκης, Ν. Σβορώνος, ο Κ. Καστοριάδης, ο Κονδύλης, ο Κουλεντιανός κ.ά. Απλώνει, ακόμη, τη δραστηριότητα του Ινστιτούτου σε ευρύτερη κλίμακα, με την οργάνωση διαλέξεων, συνεδρίων, εκθέσεων, σειρών εκδόσεων κ.ά. Και για κορύφωμα, έρχεται η λειτουργία, ανεξάρτητου πια, του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών. Ο Μερλιέ είχε, έτσι, πραγματώσει τον αρχικό στόχο του, και η Γαλλία πρώτευε πια στις σχέσεις της με την Ελλάδα, χάρη, κυρίως, στο ζεύγος Μερλιέ.



Ωστόσο, το 1961, ο Μερλιέ ανακλήθηκε. Γυρίζοντας, όμως, στη Γαλλία, διορίστηκε καθηγητής της νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Aix-en-Provence, όπου και αναστρέφοντας τις δραστηριότητές του, ανέπτυξε εκεί τις γνώσεις των Γάλλων για τη νεώτερη Ελλάδα και τον πολιτισμό της, με κύκλο νεοελληνιστών, με εκδόσεις, με περιοδικό κ.ά. Συνταξιοδοτημένος το 1971, ξαναγύρισε στην Ελλάδα και δόθηκε πια στην ανάπτυξη του Κ.Μ.Σ., ως την τελευταία του στιγμή.

Το συγγραφικό έργο του, εκδομένο κι ανέκδοτο, είναι πολύπλευρο και εκτεταμένο, με κύριο τομέα του τη νέα ελληνική γλώσσα και φιλολογία.

ΜΕΛΠΩ ΜΕΡΛΙΕ-ΛΟΓΟΘΕΤΗ

Μερλιέ-Λογοθέτη Μέλπω (Ξάνθη 1890-Αθήνα 1979). Ζαππειάδα της Κωνσταντινούπολης, σπούδασε μουσική στη Δρέσδη, τη Γενεύη, τη Βιέννη και ύστερα στο Παρίσι, κοντά στον καθηγητή Pizzo. Από το 1920 ως το 1925 ανέλαβε τη διδασκαλία της νέας ελληνικής κοντά στον Hubert Pernot, στη Σορβόννη. Τότε, γνωρίστηκε με τον σπουδαστή Οκτάβιο Μερλιέ (βλ. λ.) και τον παντρεύτηκε. Όταν εκείνος, το 1925, διορίστηκε καθηγητής στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών τον ακολούθησε. Οι μουσικολογικές γνώσεις της την κατεύθυναν, κυρίως, στην παράδοση της εκκλησιαστικής και λαϊκής ελληνικής μουσικής. Ωστόσο, στην Αθήνα σαν έφθασε, τη συγκλόνισε το δράμα του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Και, του πόνου των προσφύγων την ηχώ, σκέφθηκε, τότε, πώς θα μπορούσε να καταγράψει, αναστηλώνοντας, έτσι, το τραγικά γκρεμισμένο παρελθόν τους. Ο σύντροφός της στάθηκε σύμψυχος σ' αυτήν της την απόφαση.

Έτσι, λοιπόν, ίδρυσε το “Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο” και το “Αρχείο Μικρασιατικής Λαογραφίας”, που ενοποιούμενα, αργότερα, θα αποτελέσουν το “Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών”. Το πρώτο απ' αυτά την απασχολεί από το 1929 ως το 1931 και εκδίδει 222 δίσκους με 662 τραγούδια και μελωδίες. Από το 1932 τη συνεπαίρνει το δεύτερο για να καταλήξει στο Κ.Μ.Σ., την οριστική πια κατευθυντήρια γραμμή της πορείας της, ως την τελευταία της αναπνοή. Πάθος της, η Μικρασία. Και έργο της μοναδικό, η αναστήλωση της με προεκτάσεις πολύτιμες για την επιστήμη αλλά και για την αποκατάσταση της εθνικής ταυτότητας του Ελληνισμού.

Δεν υπάρχουν σχόλια: