Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ART-ACT SFAELOU 3. 11522 ATHENS GREECE CONTEMPORARY ART INSTITUTE ART-ACT SFAELOU 3. 11522 ATHENS GREECE THE CONTEMPORARY ART INSTITUTE ART-ACT SFAELOU 3. 11522 ATHENS GREECE, COLLECTED AND COLLATED INFORMATION (Media) FOR THE WORK OF VISUAL ARTISTS GRADUATES AND STUDENTS OF THE SCHOOL OF FINE ARTS. PURPOSE IS AN ARCHIVE OF RESEARCH AND STUDY. IF YOU ARE INTERESTED SEND POSTAL (NOT REGISTERED, COURIER, WEBSITES, E-MAIL) WHAT YOU THINK YOU HOW TO (BIOGRAPHY, PUBLICATIONS, DOCUMENTS, PHOTOS PROJECTS, DVD, CD-R, LISTS OF REPORTS, etc.). THE MATERIALS WILL NOT BE RETURNED. CHRISTOS THEOFILIS PHONE NUMBER.: 6974540581 ADDRESS .: ART-ACT SFAELOU 3. 11522 ATHENS GREECE ART-CRITIC,CURATOR OF ART EXHIBITIONS,PERMANENT PARTNER OF THE NEWSPAPERS http://www.avgi.GR http://www.kte.gr/ JOURNAL INVESTOR -CULTURE http://www.xronos.gr / http://www.ihodimoprasion.gr/ http://www.edromos.gr/ MAGAZINE INFORMER



Οκτάβιος και Μέλπω Μερλιέ























Αρχειοθήκη ιστολογίου

Κυριακή 8 Ιουνίου 2008

Ο Iάννης Ξενάκης αυτοπροσωπογραφείται
«Δεν ήθελα να γίνω συμβατικός»
TΟ ΠPΟΣΩΠΟ TΟY, ME TH BAΘIA ΟYΛH KAI TΟ ΓYAΛINΟ MATI, HTAN ΣYNYΦAΣMENΟ ME THN IΔIΟΦYΪA, THN ENEPΓEIA KAI TH ΔIAΦΟPETIKΟTHTA TΟY. «NΟMIZΩ ΟTI EXΩ ΓINEI AYTΟ ΠΟY EIMAI EΞAITIAΣ TΟY TPAYMATΟΣ MΟY», ΛEEI Ο ΞENAKHΣ
ΜΙΚΕΛΑ ΧΑΡΤΟΥΛΑΡΗ







«Δεν ακούω καλά τις υψηλές συχνότητες και υπάρχει ακόμα ένας συνεχής ήχος στο αυτί μου», εκμυστηρεύθηκε μια μέρα του 1980 ο 59χρονος τότε Ιάννης Ξενάκης στον Ούγγρο Μπάλιντ Αντράς Βάργκα. «Το μεγάλο θραύσμα (σ.σ.: της οβίδας που έσκασε δίπλα του στις μάχες των Δεκεμβριανών) κατέστρεψε το ζυγωματικό οστό. Αν με είχε κτυπήσει λίγο ψηλότερα, δεν θα την είχα γλιτώσει. Έχασα όμως ένα μάτι, με αποτέλεσμα, μήνες αργότερα να μην μπορώ να σταθώ όρθιος. Έπεφτα. Επί σειρά ετών, δεν μπορούσα να υπολογίσω αποστάσεις με το ένα μάτι που μου είχε μείνει. Όλα αυτά κατέληξαν στο γεγονός ότι δεν ζω στην πραγματικότητα. Είναι σαν να είμαι σ' ένα πηγάδι. Λόγω της εξασθένησης των αισθητηρίων οργάνων δεν μπορώ να συλλάβω αμέσως τον κόσμο που με περιβάλλει. Νομίζω πως σ' αυτό οφείλεται το ότι ο εγκέφαλός μου στράφηκε, όλο και πιο πολύ, προς την αφηρημένη σκέψη...».

Ο συνθέτης των «Μεταστάσεων» (1953), που εισήγαγαν στη μουσική την έννοια της μάζας, πέθανε τον Φεβρουάριο του 2001, στεφανωμένος με δάφνες. Ωστόσο, λίγοι υπέφεραν όσο αυτός στον μοναχικό του αγώνα. Ήταν απομονωμένος στο σχολείο, εσωτερικός στην Αναργύρειο των Σπετσών. Ήταν ξένος προς τον κοινωνικό του περίγυρο, καθώς τον ενδιέφεραν η αρχαία ελληνική φιλοσοφία και τα μαθηματικά. Ήταν απομονωμένος στη Γαλλία τόσο ως πολιτικός πρόσφυγας φακελωμένος από τη CIA όσο και ως πρωτοποριακός μουσικός. Επιπλέον είχε έναν δύσκολο χαρακτήρα. H αποφασιστικότητά του, η σπαρτιάτική του φύση, το πάθος του για τη μουσική τον έκαναν να νικήσει τελικά, όμως η εσωτερική του ανασφάλεια δεν καταλάγιασε ποτέ. Φοβόταν μήπως γίνει συμβατικός, μήπως μιμηθεί άλλους ή και τον εαυτό του.


«Μου αρέσει να ακούω κλασική μουσική», αλλά «νομίζω ότι ο Μότσαρτ είναι ασήμαντος», λέει ο Ξενάκης στις συνεντεύξεις του, που θα κυκλοφορήσουν στις 15/12

H «Συναρπαστική μαρτυρία», είναι μια αυτοπροσωπογραφία του η οποία προκύπτει μέσα από τις συζητήσεις του με τον Ούγγρο δημοσιογράφο Βάργκα το 1980 και το 1989. H ιδιωτική του ζωή, τα αδέλφια του, η Γαλλίδα γυναίκα του, η κόρη του η Μάχη, τα καλοκαίρια του με το καγιάκ στις ανταριασμένες θάλασσες της Αμοργού, απουσιάζουν - καταγράφονται όμως στα βιβλία τής Φρανσουάζ Ξενάκη (εκδ. Πατάκης). Είναι πολλές, αντίθετα, οι ειδικές αναφορές στην τεχνική των συνθέσεών του, στους τρόπους και στις καινοτομίες του, που θα ικανοποιήσουν και τους πιο απαιτητικούς γνώστες του έργου του. Όμως αυτό το βιβλίο δεν απευθύνεται σε ένα ειδικό κοινό, αλλά στον μέσο ανήσυχο αναγνώστη ο οποίος και θα γοητευθεί. Διότι θα παρακολουθήσει την περιπέτεια ενός ανθρώπου, που πατούσε γερά στη γη αλλά η σκέψη του είχε την τόλμη ενός συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας. Ενός ανθρώπου που όλη του η ύπαρξη ήταν στραμμένη εμπρός, στην αναζήτηση του καινούργιου. «Δεν είμαι πολέμιος της παράδοσης» διευκρίνιζε. «Μάχομαι για διαφορετικούς σκοπούς».

Ο Ξενάκης δεν μιλάει σαν ιεροφάντης. Μιλάει με αμεσότητα και από τα σχόλιά του προκύπτουν ανάγλυφα οι προσωπικότητες και τα διακυβεύματα της εποχής του: η σχέση επιστήμης - τέχνης, η σχέση παράδοσης - νεωτερικότητας, ο αυτοσχεδιασμός, η στράτευση, η έννοια της πρωτοπορίας. Ο αναγνώστης παρακολουθεί τις ιδέες (αλλά και τις μικρότητες) του μεγάλου αρχιτέκτονα Λε Κορμπιζιέ, κοντά στον οποίο δούλεψε την περίοδο 1948 - 1960, τις κλίκες στη «νέα μουσική» - με τον Στοκχάουζεν που προσποιούταν πως τον αγνοούσε και με τον Μπουλέζ ο οποίος σάρωνε τις κρατικές επιχορηγήσεις - συναντά τον Μπερνστάιν και τον Κέιτζ, τον Μεσιάν και τον Σέρχεν οι οποίοι τον ενθάρρυναν, βλέπει τα σκάνδαλα που προκαλούσαν οι συνθέσεις του και τους μαθητές του οι οποίοι άρχισαν να ξεφυτρώνουν. «H μουσική μου δεν κάνει επανάσταση», εξηγεί ο Ξενάκης. «Οι ήχοι δεν είναι νέοι - οι συνδυασμοί τους είναι». Όταν πια αναγνωρίζεται θα περίμενε κανείς να είναι αισιόδοξος. Όμως όχι. Δεν βλέπει την τέχνη να έχει κοινωνικό ρόλο. «Ο καλλιτέχνης», λέει, «ρίχνει ένα μπουκάλι στο νερό».


ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΣΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ, ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ
Ο Ξενάκης δεν ξετύλιγε ποτέ τις αγωνιστικές περγαμηνές του. Σε τούτο το βιβλίο είναι όμως εύγλωττος. Εντάχθηκε στο KKE το 1940, πεισμένος από τη «ρεαλιστική και αποφασιστική πολιτική του», πολέμησε στα Δεκεμβριανά και δραπέτευσε με πλαστό διαβατήριο στην Ιταλία το 1947, οπότε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Παραήταν «σταμπαρισμένος» για να φυγαδευθεί όπως ο Καστοριάδης, ο Αξελός, ο Σβορώνος κι άλλοι αριστεροί διανοούμενοι με τις γνωστές γαλλικές υποτροφίες... «Τουλάχιστον το 70% του πληθυσμού συμμετείχε στον αγώνα που διεξήγε το EAM. Ποτέ στην ιστορία της η Ελλάδα δεν ήταν τόσο ενωμένη», τονίζει στον Βάργκα. Και περιγράφει το αίτημα των κοινωνικών αλλαγών, τη σημασία του ένοπλου αγώνα, την παρέμβαση των Βρετανών που «προσπάθησαν να καταπνίξουν αυτό το κίνημα» . «Δυστυχώς η ηγεσία του K.K. δεν ήταν αρκετά έμπειρη για να εκτιμήσει σωστά την κατάσταση. Οι κομμουνιστές άφησαν όλα τα ισχυρά χαρτιά τους να χαθούν».

Δεν υπάρχουν σχόλια: